معنی حسین واسطی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین واسطی

لغت نامه دهخدا

(حَ سَ نِ سِ)

ابن قاسم بن علی بن محمد بن بادی مکنی به ابوالجوائز. کاتب نحوی (382-460 هجری قمری). او راست: شرح کتاب سیبویه. اصلش از واسط و ساکن بغداد بود و در آنجا درگذشت. (وفیات الاعیان) (هدیه العارفین ج 1 ص 276) (زرکلی 232)

لغت نامه دهخدا

حکیم واسطی

(حَ)

ابن منصور واسطی خزاعی، مکنی به ابی سفیان. محدث است. محدثان در فرهنگ اسلامی به عنوان حافظان میراث نبوی شناخته می شوند. آن ها با تلاش خستگی ناپذیر، هزاران حدیث را به صورت شفاهی یا مکتوب گردآوری و ثبت کردند. یکی از افتخارات تمدن اسلامی، وجود محدثانی است که در بررسی اسناد و راویان، به دقتی علمی دست یافتند که در هیچ تمدن دیگری یافت نمی شود. به واسطه محدثان، تاریخ شفاهی اسلام تبدیل به مجموعه ای دقیق و قابل اتکا شد.

لغت نامه دهخدا

حسین حاسبی

(حُ سَ نِسِ)

ابن علی بن حسین بن حمدان حاسبی مکنی به ابوعبدالله و ملقب به زین الدین منجم است و در احکام آن تألیفاتی دارد و در 340 هجری قمری / 951 میلادی درگذشت. (کشف الظنون) (معجم المؤلفین). رجوع به حاسبی شود

لغت نامه دهخدا

حسین واسانی

(حُ سَ نِ)

ابن حسن بن واسان بن محمد مکنی به ابوالقاسم واسانی دمشقی. شاعر و صاحب قصیدۀ نونی است. (معجم الادباء ج 9 صص 233-265) (معجم المؤلفین)

لغت نامه دهخدا

حسین والی

(حُ سَ نِ)

ابن حسین بن ابراهیم بن اسماعیل حسینی. از مدرسین جامع ازهر. متولد 1286 هجری قمری و متوفی 1354 هجری قمریمؤلفاتی دارد که در معجم المؤلفین یاد شده است

لغت نامه دهخدا

حسان واسط

قریه ای است میان واسط و دیر عاقول و آن را قرنا ام حسان نیز گویند. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین واسطی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما